کد مطلب:34197 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اعتقادات

خداوند، همة انسانها را با فطرتي پاك آفريده است پس چگونه است كه بعضي انسانها را برخلاف اين فطرت پاك ميبينيم؟

ضعف و از كار افتادن فطرت به جهات مختلف مربوط ميشود كه شايد ما به همة آنها احاطه نداشته باشيم. از آن جمله سوء تربيت و فساد محيط خانواده و جامعه و شرايط و موانع ديگر است. در حديث است: «كُلُ مَوْلُودِ يُولَدْ عَليَ الفِطْرَةِ فَأَبواهُ يُهَوِّدانِهَ و يُنَصِّرانِهِ و يُمَجِسانِهِ» (بحار، ج 61/186)
ولي اين امور متعدّد است ما نميتوانيم به كلّ مقتضيات و شرايط و موانعي كه در اين مسير است نسبت به اشخاص و افراد پي ببريم. اجمال مطلب اين است كه بر حسب آية كريمة «وَ أَقم وَجْهَكَ للدّين حنيفاً فطْرَةْ اللهِ الَّتي فَطَرَ الناسَ عَلَيْها» روم/300 فطرت انسان بر استقامت و قبول دين حنيف و ميانه (دين اسلام) است.]
از آية كريمة: « إِنّا خَلَقْنَا الإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةِ اَمْشاجِ نَبْتَليهِ فَجَعَلْناهُ سَميعاً بَصيراً» انسان/2 نيز نكات دقيقي استفاده ميشود.
به هر صورت كاوش در اين مسأله به طوري كه انسان بتواند كلّ عوامل و روابط را درك كند، ظاهراً به جايي نميرسد و اظهار عجز از درك اسرار قضا و قدر الهي علامت بلوغ عرفاني است. انسان بايد انديشه و تفكّر را در همان راههايي كه به او نشان دادهاند، به كار اندازد تا معرفتش به علم و حكمت باري تعالي زياد شود و معلوماتش، اسرار و مجهولات را ـ كه بي شمار است ـ توجيه نمايد.

---

معارف دين
آيةالله لطف الله صافي گلپايگاني